ARMANEMPIRE: June 2013

А.Арман “Худаг”

Аяа ёроолгүй гүн амьдралын худаг оршивой. Худгийн ус нь үргэлж дүүрэн мэлтэлзэх бөгөөд огиудас хүргэм муухай үнэртэй учир тэнгэр бурхад байтугай тэнэмэл сүгнүүд ч ундаасан цангалаа гээд үл амсана. Жорлонгын ногоон батгана хүртэл ирмэг дээр нь суухаас сэжиглэн тойрон дүнгэнэх. Гагцхүү тэр худгийг томоос том хохимой толгойгоор хийсэн шанага атган сахиж суугаа бөөсөнд идүүлсэн үс нь сэгсгэр Үхэл эмгэн яг арав тоолоод нөгөө шанагаараа цүл палхийтэл утгаж аван залгилах бөгөөд заримдаа хэт том балгаад хахаж цацан, хараал зүхэл болон байж баахан хүний гавлын ясыг газар луу нулимах аж. Тэр худаг сая сая жилийг орчлонд элээсэн боловчиг хэзээ хэн түүнийг Үхэл эмгэнд зориулан ухаж гаргасныг таахын аргагүй. Нэн гайхалтай нь худгийн усанд, цангинах инээд, цурхирах уйлаан, халуун янаглал хайрын шивнээн, ганцаардсан согтуу толгой бурхдыг хараах дуун, түүнээс давж гарах гэсэн унзад лам нарын хүнгэнэсэн бувтнаа гээд ертөнцийн бүхий л хөг аялгуу шингээстэй байх. Бас чинагш үүлэн чөлөөний нар, бүрхэг тэнгэр, шороон шуурга, ертөнцөд мэндэлж буй нялх үрсийг тасар татан зулгаах цөөвөр чоно, сүүлчийн амьсгаа авч буй орчлонг орхигсод хийгээд шунал тачаал, сувьдаг муухай авир, алт мөнгөнд гялбасан нүднүүд, аз жаргал хэмээх шулмасын зохиосон хоосон мөрөөдөл мөчөөрхлүүд тов тодхон харагдах бөгөөд тэд бүгд л хар бараан өнгөтэй аж. Харин үнэн ариун, сайн сайхан юм бүхэн цав цагаахан өнгөтэй үзэгдэх ёстой гэж Үхэл эмгэн одоогоос долоон зуун жарны өмнө их говийг арайхийн гатлаад, хатаж үхэхийн даваан дээр дэргэд нь буусан нэгэн зөнч хэрээнд үхдэлийн нүд ухах хооронд нь санамсаргүй ам алдсан юм гэнэ лээ. Гэвч тэр цав цагаахан өнгийг Үхэл эмгэн өөрөө хэзээ ч олж хараагүй мөртлөө цагаан өнгө худгийн усанд заримдаа гарч ирдэг ч нас өндөр болсноос ширгэж муудсан энэ муу хоёр нүд л тэр цагаан өнгийг олж харж чадахгүй байна, муу хар лүднүүдийг энэ хэрээнд хаяж өгөх юм хуна гэхийг сонссон зөнч хэрээ тэр өдөржин Үхэл эмгэний нүдээ хаяж өгөхийг нь хүлээж баахан цаг гарзадсан гэх. Учрыг угт нь ухвал Үхэл эмгэний салбархай дээлний хормойнд хэдэн одой бирд хоргодчихоод, найрлаж байдаг гэх бөгөөд тэд эмгэнийг яг арав тоолоод шанагаараа утгаж уух тоолон асгаж цутгах мөчийг их л сурмаг ашиглаж домбо саванд тосож авах нь нөгөө гайхал зөнч хэрээ үхдэлийн нүд ухахтай юун зүйрлэх. /үргэлжлэл бий/

Аяганы ёроолд тунасан үгс

Омогтой хүнийг дарлавал
Хорсох тул нэр цолоор баясга
Дээрэнгүй хүнийг хөгжөөвөл
Хэрэг гарах тул их битгий хэрэгс
Атаач хүнд нүүр эс өгвөл
Гомдох тул сайхан загна
Харамч хүн ширхэг утсыг ч
Харамлах тул наймаа бүү хий
Зусарч хүнтэй нөхөрлөвөл
Зоргоор болох тул дорд суудлыг барь
Ховч хүнтэй үг хэлэлцвэл
Хүний гэмийг сонсох тул үгэнд бүү итгэ
Их хүнийг эс нүүрдвэл
Өмөг үгүй болох тул ёсын төдий хүндэл

ARMANEMPIRE

Saturday, June 29, 2013

Анхдагч :-)